Diskobolos - (discuswerper”). Uit de Gr. Oudheid zijn ons in sculptuur drie typen van d bewaard. Van een archaïsch relief is slechts de fijne kop bewaard, die zich afteekent tegen den er achter opgehouden discus. Daar het fragment uit den muur van Themistokles te voorschijn kwam, moet het ouder dan 480 v. C. zijn. — De tweede d. is de algemeen bekende van den beeldhouwer Myron, die daarin met wonderlijke scherpte één oogenblik uit de beweging van het werpen weergaf, dat men tot het uitvinden der momentphotographie voor waarheidsgetrouw hield.
De beste marmerkopie van het oorspronkelijk bronzen beeld bevindt zich, wat den torso betreft, in het Thermenmuseum te Rome; voorzoover den kop aangaat, in het paleis Lancellotti aldaar. — Een derde d. — beste kopie in het Vatikaan — wordt weleens aan Phidias’ leerling Alkamenes toegeschreven. Het beeld stelt een athleet voor, die alles om zich vergetend — zooals de uitdrukking van het gezicht duidelijk bewijst — zorgvuldig met oog en voet den grond onderzoekt om de juiste plek voor den worp te vinden.
