Dislocatie - 1) (krijgsk.), de verdeeling van de troepen over de garnizoenen, kantonnementen of bivaks. Te velde wordt, alvorens tot legering over te gaan, de d. der troepen door middel van een legeringsstaat (vroeger dislocatiestaat genoemd) of legeringsbevel, geldende voor één of meer dagen, ter kennis van de onder-commandanten gebracht.
2) In de heelkunde wel in den zin van „ontwrichting”' aangewend.
3) (tekt. geol.), iedere verandering van de ligging van een deel van de aardkorst; d. worden onderscheiden in verschuivingen en plooiïngen.
