Diatessaron - (Gr., Lat. „ex quatuor” bij Rufinus), accoord, harmonie van vier stemmen (vgl. DIAPASON); verder de door Tatianus kort na 170 vervaardigde harmonie op de evangeliën, welke blijkens de homilieën van Aphrahates (337—345) en Eusebius, H. E. IV, 29, 6, langen tijd algemeene geldigheid had in de Syrische Kerk. Van deze Syrische Bijbel(-vertaling), die de verschillen der evangeliën wegdoezelde, bestond weer een Arabische vertaling. Op het origineel leverde Ephraem de Syriër omstr. 360 een kommentaar.
Later heeft Theodoretus van Cyrrhus (overl. 457) van dit werk, dat voor niet zuiver in de leer gold, 200 exemplaren uit zijn bisdom verwijderd en zoodoende het „evangelie der gemengde”, d. w. z. het d., vervangen door het „evangelie der gescheidene”, d. w. z. de 4 evangeliën niet door elkaar verwerkt, doch afzonderlijk. Voor kort werd er gestreden over de vraag, of de oud-Syrische tekst uit het d. verklaard kan worden, door H. J. Vogels, Die altsyrische Evv. in ihrem Verhältnis zu Tatians D., 1911 en Mej. A. L. Smith, Zu H. J. Vogels Schrift, 1913. De fragmenten over het werk werden verzameld en gereconstrueerd door Th. Zahn, Forschungen zur Geschichte des ntl.
Kanons, I (1881), 4 (1891), vgl. A. Hjelt 7 (1903); J. R. Rarris, 1895, Verdere litt.: S. Euringer, Die Ueberlieferung der arab. Uebersetzung des D., 1912; Th. Heusser, Das D. Ev., 1912.
