Delhi, beter Dihli, hoofdstad van het Eng.-Ind. Keizerrijk, 233.000 inw., gelegen aan de Dsjamna, dus in het Gangesgebied, maar dicht bij de waterscheiding met dat van den Indus. Belangr. kruispunt van spoorwegen en door een kanaal met Agra verbonden. Van oudsher is D. een belangr. middelpunt van de Noordel. vlakte van Vóór-Indië, en is met zijn omgeving rijk aan gebouwen en ruïnen uit verschillende tijden.
Het is verdeeld in een Europeesch, een Hindoesch en een Mohammed. gedeelte, het eerste door een kanaal van de beide andere gescheiden. De door Sjah Jehan gestichte nieuwe stad is door zware muren omgeven, waarin zich talr. poorten en kazernes bevinden. Op eenige K.M. afstand liggen de ruïnen van het oude D. De belangrijkste gebouwen in de nieuwe stad zijn de wereldberoemde Dsjamna-moskee, een der mooiste gebouwen in Indisch-Arabischen stijl, door Sjah Jehan in de eerste helft van de XVIIe eeuw gebouwd, en de prachtige burcht der vroegere Groot-Mogols. In de Europ. wijk vindt men het paleis van den Eng. gouverneur en het arsenaal. In ± 1200 werd het de hoofdstad van het Afghaansch-Indisch Rijk. In 1398 werd de stad door Timoer veroverd en verwoest. Na de verovering van Indië door Baber werd D., samen met Agra, de residentie der Groot-Mogols en werd toen een des prachtigste steden van Azië met meer dan een millioen inwoners. De achteruitgang begon vooral na de plundering door Nadir-sjah in 1759.
In 1803, na de overwinning der Engelschen, bleven de opvolgers der Groot-Mogols tot 1857 als vasallen der O.-I. C. in D. wonen, maar met een Engelschen resident naast zich. In 1857 was de stad het brandpunt van den opstand. In 1912, gedurende de kroningsreis van den Keizer-Koning George V, werd D. weer tot hoofdstad van het Ind. Keizerrijk verheven. Stad en naaste omgeving, die tot nog toe een deel der prov. Pendsjab geweest waren, werden nu tot een aparte provincie gemaakt (groot 1443 K.M.2 met ± 390.000 inwoners).
