Catlinite - een rood, zeer fijnkorrelig, zacht gesteente, genoemd naar den ontdekker, George Catlin*, voorkomend op sommige plaatsen in N.-Amerika en door de inheemsche bevolking gebruikt om pijpekoppen van te snijden. Zie J. D. McGuire in Ann.
Rep. U. S. Nat. Mus. 1897. Cato (Marcus Porcius)
bijgenaamd Censorius, geb. 234 v. C. te Tusculum, vocht op 17jarigen leeftijd mede tegen Hannibal, later, in 214 onder Fabius Maximus, in 209 voor Tarente, trad ook te Rome als rechtsgeleerde op, ging met Scipio als quaestor naar Sicilië, bestuurde in 198 als praetor Sardinië, in 196 consul, maakte in 193 den oorlog tegen Syrië mede en werd belast met het overbrengen van de tijding der overwinning bij Thermopylae naar Rome, waar hij voorts als medelid van den senaat en als pleitbezorger werkzaam bleef; in 184 werd hij met C. Valerius Flaccus tot censor gekozen, als hoedanig hij zich bijzonder gestreng betoonde, hij bestreed verder de weelde, inzonderheid bij vrouwen, en verdedigde het algemeen belang der republiek tegen de kuiperijen van enkelen. Zijn oud-Romeinsche gestrengheid van zeden ergerde zich zelfs aan het verschijnen van een Atheensch gezantschap onder den wijsgeer Carneades te Rome uit vrees dat de oude tucht door het verbreiden van nieuwe leerstellingen schade mocht lijden. Eenvoudig in zijn levenswijze, niet toegevend jegens zichzelven, een vijand van alle pracht, scherp en geestig in zijn uitdrukkingen, gestreng jegens zijn gezin, was hij in alle opzichten een echt Romein, echter niet vrij van gebreken, die hem dikwijls met zijn ijver en zijn woorden in tegenspraak brachten. Zijne letterkundige werkzaamheid was groot. Behalve rechtsgeleerde werken, die verloren zijn, redevoeringen, waarvan nog eenige fragmenten over zijn, didactische geschriften ter onderwijzing van zijn zoon, schreef hij Origines, annalen van de stichting der stad (volgens hem 761 v. C.) tot op zijn tijd, in 7 boeken, benevens een werk over den landbouw, De agri cultura, dat nog bewaard is. Hij stierf 149 v. C.
