Brunner (Heinrich) - Oostenrijksch rechtshistoricus, geboren 1840 te Wels in Boven-Oostenrijk, overleden 1916. Hij studeerde te Weenen, Göttingen en Berlijn, en werd in 1864 te Weenen tot doctor in de rechtswetenschap bevorderd. In 1865 vestigde hij zich als privaat-docent voor Duitsche rechtsgeschiedenis te Weenen en vervolgens te Lemberg, waar hij in 1866 tot buitengewoon en in 1868 tot gewoon hoogleeraar werd benoemd; in 1870 werd hij hoogleeraar te Praag, in 1872 te Straatsburg en in 1873 te Berlijn.
Hij was lid van de algemeene directie der „Monumenta Germaniae historica”. Op het gebied der rechtsgeschiedenis was hij een man van groote beteekenis. Hij heeft zich ook op politiek gebied bewogen; in 1863 en 1864 ijverde hij in woord en geschrift voor de Pruisische hegemonie in Duitschland.
