Blackie

betekenis & definitie

Blackie (John Stuart), Eng. philoloog en dichter, 1809-1895, te Glasgow, studeerde te Aberdeen, Edinburg, Göttingen en Berlijn, en vestigde zich in 1834 te Edinburg als advokaat; na zijn vertaling van Goethe’s Faust in het Eng. werd hij medewerker van verschill. tijdschriften; in 1841 werd hij hoogl. in de Lat. litteratuur aan Marishal College te Aberdeen, in 1852 in de Gr. litteratuur te Edinburg; in 1882 ging hij naar Londen en was daar o. a. voor 1890/91 president der Goethe Society. Hij gaf een uitnemende metrische vertaling van Aeschylus in het licht (1850) en een van de Ilias. Zijn prozawerken zijn: Self-Culture (1873); Horae Hellenicae (1874); Life of Burns; Essays on Subjects of Moral and Social Interest (1890); Christianity and the Ideal of Humanity (1893).