Baburen (Dirk van), Noord-Nederl. schilder, naar men meent geboren in 1670 te Utrecht en gestorven aldaar 1624 (?) B. was een leerling van P. Moreelse en werkte daarna te Rome (samen met David de Haen) onder den invloed van de werken van Caravaggio. Hij schilderde drie groote stukken voor St. Pietro in Montorio, een graflegging (1617), een Veronica en Christus als knaapje in den Tempel. Daar Corn.
Bloemaert nog vóór zijn Italiaansche reis een schilderij van B. gegraveerd heeft, is het waarschijnlijk, dat de laatste vóór 1626 naar Utrecht is teruggekeerd. B.’s werk is verwant met dat van zijn beide stadgenooten Jan van Bylert en Gerard v. Honthorst , die eveneens sterk onder den invloed van de licht- en bruinmanier van Caravaggio stonden. Zijn schilderwijze is breed en forsch, bijna ruw; zijn werken zijn tamelijk zeldzaam, o.a.: te Christiania, „Christus leert in den Tempel”, 1622; „de Verloren Zoon”, te Mainz, 1623 en een „geboeide Prometheus”, te Amsterdam, Rijks Mus. 1623; voor Frederik Hendrik schilderde hij met anderen een serie borstbeelden van Romeinsche keizers. Litt. in Thieme-Beckers Künstlerlexikon.
