Aloïden

betekenis & definitie

Aloïden - (Aloadae of Aloidae), reuzen in de Grieksche mythologie; zij waren de zonen van Iphimedia, echtgenoote van Aloëus, bij Poseidon (Neptunus), en heetten Otus en Ephialtes; zij groeiden elk jaar een el in breedte en een vaam in lengte, zoodat zij op 9-jarigen leeftijd 9 el dik en 27 el lang waren; toen bestormden zij den hemel door den berg Ossa op den Olympus en daarop den Pelion te stapelen, doch werden, vóór zij dit ten uitvoer konden brengen, door Apollo met pijlen gedood; volgens andere sagen doodden zij elkaar bij toeval, toen Artemis in de gedaante eener hinde tusschen hen doorsprong en zij beiden tegelijk hunne speren wierpen. In de onderwereld waren zij ruggelings met slangen aan een zuil gebonden en werden met aanhoudend uilgekras gekweld. In de sagen der Boeötische Thraciërs worden de Aloïden echter geheel anders voorgesteld dan bij Homerus; zij zouden degenen zijn geweest, die bij den Helicon het eerst den dienst der Muzen hebben uitgevoerd en Ascra benevens vele andere steden hebben gesticht; hunne graven werden getoond te Anthedon en op Naxos, waar zich Thracische kolonisten hadden gevestigd.