Almoraviden - (meerv. van Al-morabit, de godsdienstkampioen), Berbersche dynastie, die in Spanje en Afrika heerschte 1056—1147. De stichter dezer dynastie was, Abdallah ibn Jāsïn, die in een soort versterkt klooster (Ribāt) op een eilandje in den Niger (of Senegal), zijne volgelingen om zich verzamelde en de naburige stammen beoorloogde. Sedert 1056 stond aan het hoofd van zijn leger Aboe Bekr ibn Omar en toen ibn Jāsïn in 1059 gesneuveld was, trad hij als vorst op.
Na hem voerde Joesof ibn Tasjfĭn de heerschappij, stichtte Marokko, dat hij tot zijne hoofdstad maakte, veroverde een goed deel van Noord-Afrika en van Spanje, nadat Alfonso VI van Leon en Kastilië in 1086 bij Zallāka verslagen was. Hij stierf in 1106 en werd opgevolgd door zijn zoon Ali, onder wiens regeering de Almohaden zich begonnen te roeren om ten slotte de plaats der Almoraviden in te nemen. Ali stierf 1143; na hem regeerden nog Tasjfin ibn Ali, diens zoon Ibrahim en broeder Ishāk tot 1147, toen Marokko door de Almohaden veroverd werd.
