v., (ook: trombocytopenie), tekort aan bloedplaatjes (trombocyten) in het bloed.
Trombopenie kan ontstaan als gevolg van verminderde aanmaak of van te grote afbraak van bloedplaatjes. Het eerste ziet men o.a. bij beenmergremming door medicamenten, verdringing van het beenmerg door een tumor en beschadiging van het beenmerg door bestraling of infectie. Trombopenie als gevolg van een te grote afbraak van bloedplaatjes komt o.a. voor bij de ziekte van Werlhof, bij miltvergroting en bij sommige auto-immuunziekten.
In eerste instantie ontstaat bij trombopenie een purpura: kleine bloedinkjes in huid, slijmvliezen en inwendige organen. De verschijnselen van ernstige acute trombopenie zijn: neusbloedingen, tandvleesbloedingen, versterkte menstruatie en bloed in de urine en de ontlasting. Ook kunnen gevaarlijke hersenbloedingen en bloedingen in de ogen optreden. Bij de chronische vorm zijn de bloedingen veel minder ernstig.
