[Ital.], v./m. (—s), koperen blaasinstrument.
Bij de trombone wordt de toonhoogte bepaald door een embouchure en door het in— en uittrekken van een schuivende buis. Bij elk van de zeven standen (posities) van de buis kan een reeks tonen worden geblazen. Er zijn alt—, tenor—, bas— en contrabastrombones (de tenorvorm is het meest in gebruik). In harmonieorkesten en fanfarekorpsen worden veelal ventieltrombones gebruikt.
