m. (-s), (ook: scintillatiespectrometer), detector voor ioniserende straling of deeltjes.
Een scintillatieteller bestaat uit een combinatie van scintillator, fotomultiplicatorbuis, pulshoogteselector en teller. De lichtflits (scintillatie), veroorzaakt door een deeltje dat de scintillator binnentreedt, maakt in de zeer dunne fotokathode van de fotomultiplicatorbuis elektronen vrij door middel van het fotoëlektrische effect. Deze elektronenstroom wordt in de fotomultiplicatorbuis versterkt (106—109 maal). De intensiteit van de in de scintillator opgewekte lichtflits is evenredig met de hoeveelheid energie die door het invallende deeltje aan het kristal is afgestaan, en de grootte van de stroompuls aan de uitgang van de fotomultiplicatorbuis is op zijn beurt evenredig met de intensiteit van de lichtflits. Door de pulsen naar grootte te selecteren en vervolgens te tellen, kan in principe de energie en de relatieve intensiteit van de op de scintillator vallende straling (deeltjes) worden gemeten.
