v. (-en), overeenkomst, waarbij partijen zich verbinden om aan elkaar wederkerig een zaak in de plaats van een andere te geven.
In Nederland is ruiling geregeld in de artt. 157782 BW. Behoudens enkele uitzonderingen gelden de bepalingen voor koop en verkoop, voorzover toepassing daarvan hier mogelijk is, ook voor ruiling. Bijzonder zijn de bepalingen die regelen dat degene die, na ontvangst van de in ruiling gegeven zaak, ontdekt en bewijst dat de andere partij daarvan geen eigenaar was, niet kan genoodzaakt worden de zaak die hij in ruiling moest geven te leveren, doch alleen het ontvangene terug te geven.
In België is het begrip ruiling hetzelfde als in Nederland, en geregeld in de artt. 1702-1707 BW. Principieel zijn al de voor koop en verkoop voorgeschreven wetsbepalingen ook op ruiling van toepassing, behoudens die welke de prijs betreffen.
