Duits wiskundige, *17.9.1826 Breselenz (Hannover), ♰20.7.1866 Selasca (Italië). Riemann promoveerde in 1851 te Göttingen op een beroemd geworden dissertatie over de functietheorie.
In 1857 werd hij hoogleraar te Göttingen. Riemann heeft betrekkelijk weinig geschreven, maar al zijn publikaties hebben de wiskunde in nieuwe banen geleid. De rede waarmee hij in 1854 een privaatdocentschap te Göttingen aanvaardde, Ueber die Hypothesen welche der Geometrie zu Grunde liegen, leidde het onderzoek naar de grondslagen der meetkunde op nieuwe wegen. Er is vrijwel geen gebied van de moderne wiskunde dat niet op Riemann teruggaat. In zijn Hypothesen van 1854 schetst hij de elliptische meetkunde of meetkunde van Riemann, en ook een algemenere uitbreiding van de oppervlaktemeetkunde van twee naar meer dimensies; zij is voor vier dimensies door Einstein als basis van zijn relativiteitstheorie van 1916 aanvaard.
