m. (-len), op natuurlijke wijze ontstane wal langs een rivier of kweldergeul.
(e) Oeverwallen ontstaan wanneer rivieren en kweldergeulen bij hoogwater buiten hun oevers treden. De stroomsnelheid van de waterloop blijft in de bedding het grootst en neemt buiten de bedding naar de zijkanten snel af. Bij het afnemen van de stroomsnelheid van het water bezinkt vlak langs de bedding als eerste het grove sediment, dat kan aangroeien tot een wal. Wanneer het waterpeil zakt, sluit de oeverwal de rivierbedding af van de overstromingsvlakte, waar fijner sediment tot bezinking kan komen (→komgrond). In de Ned. riviervlakte liggen op de zandige oeverwallen dorpen, akkers en boomgaarden, omdat de naastliggende komgronden te nat zijn en een slechte bodemstructuur hebben.
