v., het beschermen van de oever van een water tegen uitschuring.
(e) Rivieroevers en zeeoevers worden tegen uitschuring door het water beschermd door middel van constructies van rijshout, zoals zinken kraagstukken, al dan niet voorzien van een puinof steenbestorting. Voorts worden steen-, beton-, en asfaltglooiingen toegepast en tegenwoordig ook constructies met nylondoek; langs de zeekust worden veelvuldig strandhoofden gebruikt en strekdammen in rivieren, waardoor de stroming op enige afstand langs de kust of oever wordt geleid. In kanalen wordt de oever hoofdzakelijk aangetast door de golfslag en de deining van de scheepvaart. Hier past men meer een gladde verdediging toe, b.v. een beschoeiing, waarboven een glooiing van puin, natuurof kunststeen of beton.
