o. (-en), (hemelmechanica) punt in de ruimte waar een lichaam dat aangetrokken wordt door twee grote lichamen, zich in rust bevindt ten opzichte van die lichamen.
(e) In elk stelsel van twee zware lichamen (b.v. aarde-maan, Zon-Jupiter) bestaan theoretisch lagrangepunten, maar slechts twee zijn stabiel onder invloed van de kleine verstoringen veroorzaakt door massa’s buiten het stelsel. De →Trojanen bevinden zich in lagrangepunten van het Zon-Jupiterstelsel.
