Bernard, Estlands schrijver, *18.9.1910 Antsla (Võrumaa). Kangro studeerde Litteratuurwetenschappen te Tartu, van 1938—44 was hij lector te Tartu.
In 1944 week hij naar Zweden uit, waar hij sinds 1951 directeur van de coöperatieve uitgeverij van de Estlandse schrijvers te Lund en uitgever van het tijdschrift Tulimuld is. Aanvankelijk schreef Kangro romantische, soms ook wat realistische natuurpoëzie. Zijn latere dichtwerken zijn beheerster van vorm en vertolken zijn verlangen naar zijn geboorteland en zijn geloof in de toekomst. Werken: poëzie: Sonetid (1935; Sonnetten), Vanad majad (1937; Oude huizen), Põlenud puu (1945; Verbrande boom), Tulease (1949; De haard), Eikellegi maa (1952; Niemandsland), September (1964), Varjumaa (1966; Schaduwland); romans: Igatsetud maa (1949; Het begeerde land), Peipsi (1954; Het Peipusmeer), Taeva võtmed (1956; De sleutels van de hemel), Sinine värav (1957; De azuren poort), Tartu-cyclus (5 dln. 1959-65), Emajögi (1961; De rivier Emajögi), Kivisild (1963; De stenen brug), Must raamat (1965; Het zwarte boek), Keeristuli (1969; Vagevuur).
