o. (-sen), ontsteking van de kaak.
(e) Een kaakabces gaat gewoonlijk uit van een etterige ontsteking van het uiteinde van het wortelkanaal van een tand of een kies: een granuloom, wanneer de infectie geen neiging tot necrose heeft, en een abces, indien dat wel het geval is. Deze ontsteking breekt gemakkelijk in het weefsel van de kaak door, en daarna door de huid naar buiten. De behandeling bestaat uit opening van het abces en verwijdering van de aangedane kies of wortelrest. →kaakziekte.
