o., (ook: iotacisme), uitspraak van het oude Grieks, waarbij de i-klank overheerst.
(e) Het itacisme werd door Erasmus in zijn Dialogus de recta Latini Graecique sermonis pronuntiatione (1528) gekritiseerd. De Duitse humanist Johann Reuchlin volgde de uitspraak van de Grieken van zijn tijd, ongeveer dezelfde als de hedendaagse. Hij noemde dus de letter eta: ita, en sprak behalve de e ook ei, oi, u en ui als i uit. Ofschoon naast deze opvallende kenmerken nog andere stonden, beschouwde men de uitspraak ita als bij uitstek karakteristiek en duidde daarom Reuchlins systeem aan als itacisme. Het systeem van Erasmus, dat een terugkeer bepleitte naar de uitspraak van de oude Grieken, werd etacisme genoemd.
