v. (-s), onderlinge beïnvloeding van twee of meer tonen bij opneem-en weergaveapparaten.
(e) Daar er normaal verschillende tonen gelijktijdig in muziek en spraak aanwezig zijn, beïnvloeden deze tonen elkaar en ontstaan naast eigen harmonischen ook extra frequenties, die veelal samen verschilfrequenties zijn. Dit verschijnsel wordt aangeduid als intermodulatie. Een elektronisch apparaat heeft een zekere vervorming van de frequentie die ten opzichte van die van een meettoon bepaald kan worden. De vervorming (D) wordt veelal aangegeven als de extra frequentie en uitgedrukt als percentage van de meettoon. Hoe lager het percentage van deze nevenfrequenties is, hoe beter het apparaat. Intermodulatievervorming van minder dan 1 % is door een geoefend oor nauwelijks waarneembaar.
