[Lat.], m., groep huidziekten, veroorzaakt door besmetting met etterverwekkende kokken (stafyloen streptokokken).
(e) Als voornaamste symptoom van impetigo ontstaan met etter gevulde blaasjes (impetigo bullosa). Spoedig daarna worden deze tot gele korsten, die bij verwijdering een oppervlakkig defect achterlaten. Een enkele maal is het defect dieper, zodat na genezing een litteken overblijft. Impetigo gaat in het algemeen gepaard met andere ziekteverschijnselen, die huidinfecties kunnen bevorderen (b.v. ontstekingen in de neus-keelholte, jeukende huidaandoeningen); de behandeling bestaat in het bestrijden van deze factoren. Verder kan men lokaal zalven toepassen waarin zwavel of dijoodhydroxychinoline (vioform) is verwerkt. Bij uitgebreide afwijkingen kan het noodzakelijk zijn penicilline of andere antibiotica inwendig toe te dienen.
