o. (-len), tumor eerebri, nieuwvorming in of aan de oppervlakte van de hersenen, die tot plaatselijke en/of algemene symptomen aanleiding kan geven.
(e) De plaatselijke symptomen van een hersengezwel hangen samen met de functie van het getroffen gedeelte van de hersenen; de algemene zijn het gevolg van de drukverhoging die binnen de schedel ontstaat door de groei van het gezwel. De eerstgenoemde kunnen bestaan uit toevallen, verlammingen, zintuiglijke stoornissen, spraakstoornissen enz.; de laatste uit o.a. hoofdpijn, braken, polsverlangzaming. Hersengezwellen kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn, d.w.z. een meer omschreven langzame groei tonen öf zich snel tussen het hersenweefsel verspreid uitbreiden. Gaan de tumoren uit van het gliaof steunweefsel van de hersenen, dan spreekt men van gliomen; uitgaande van de omgevende hersenvliezen: van meningiomen; uitgaande van de bloedvaten, van hemangiomen. Ook de →hypofyse kan getroffen worden. Hypofysetumoren geven aanleiding tot veranderingen in de hormoonafscheiding (endrocriene stoornis), en veroorzaken ingrijpende stoornissen in de functie en soms in de bouw van het gehele lichaam. Ook kan een metastase (uitzaaiing) van een kwaadaardige tumor elders in het lichaam tot een hersentumor worden.
Afhankelijk van de plaats en de aard van de tumor kan operatieve behandeling plaatsvinden. Is een tumor niet operabel, dan kan in vele gevallen bestraling met radium of röntgenstralen zeer effectief zijn. Sommige tumoren zijn hiervoor zeer gevoelig.
