m. (-en), kort, zeer fel oplichten van een ster ten gevolge van heliumverbranding.
(e) De heliumflits treedt op in de laatste fasen van de sterevolutie, als de kern van de ster uit heliumgas bestaat dat ontaard is en een temperatuur van ca. 80 mln. K heeft gekregen. Bij deze temperatuur begint de omzetting van helium in koolstof door kernreacties, waardoor de temperatuur toeneemt. Als gevolg van de →degeneratie is hieraan niet, zoals in normale omstandigheden, expansie en afkoeling gekoppeld. Hierdoor stijgt het aantal kernreacties met het gevolg dat de temperatuur toeneemt, waardoor het aantal kernreacties stijgt, enz. enz. Het proces stopt pas wanneer de degeneratie opgeheven wordt (bij ca. 300 mln.
K) en het gas afkoelt. Op dat ogenblik produceert de ster echter evenveel straling als een heel melkwegstelsel.
