Duits schrijver, *15.11.1862 Obersalzbrunn, ♱6.6.1946 Agnetendorf. Hauptmann was o.a. beeldhouwer en student voordat hij naturalistische toneelstukken ging schrijven.
Hij werd een van de grondleggers van het Duits naturalisme. Het merkwaardige van Hauptmanns betekenis als dramaturg is, dat hij veeleer epicus dan dramaticus is. De spanning tussen realisme en symbolische idealisering overwon Hauptmann enigszins in zijn neoromantische fase, maar hij bleef het naturalisme trouw doordat in de milieuen karakterschildering zijn grootste kracht bleef schuilen. Hauptmann schreef ook romans en novellen. In 1912 kreeg hij de Nobelprijs. Werken: dramas: Vor Sonneaufgang (1889), Die Weber (1893), Der Biberpelz (1893), Die versunkene Glocke (1896), Fuhrmann Henschel (1898), Der arme Heinrich (1902), Rose Bernd (1903), Die Ratten (1910), Der Bogen des Odysseus (1914), Indipohdi (1920), Veland (1925); proza: Der Narr in Christo Emanuel Quint (1910), Der Ketzer von Soana (1918), Das Abenteuer meiner Jugend (1937).
Uitgave: Sämtliche Werke, door H.E.Hass (11 dln. 1962 vlg.). LITT. C.F.W.Behl en F.A.Voigt, Chronik von G. Hauptmanns Leben und Schaffen (1957); B.Zeller, G.Hauptmann (1962); H.Mayer, G.Hauptmann (1967); E.Hilscher, G.Hauptmann (1969); H.Daiber, G.Hauptmann (1971); H.von Brescius, G. Hauptmann (1976).
