[Lat.: statuta mixta], term uit het internationaal privaatrecht, en wel uit de ➝statutentheorie, voor een categorie van wetten die niet behoorden tot de ➝persoonlijke of de ➝zakelijke wetten. De term werd voor het eerst gebruikt in het middeleeuws Italiaans internationaal recht.
Een vastomlijnde groep vormden de gemengde statuten niet; men vindt in de loop der eeuwen uiteenlopende definities. In latere tijden gaat men onder gemengde statuten vooral verstaan de wetten, die voorschriften geven met betrekking tot de vorm van rechtshandelingen. Art. 10 Ned. Wet AB en de eensgezinde Belg. rechtspraak houden (in het spoor van een lange en vrijwel universele traditie) de regel ‘locus regit actum’ in: de vorm van alle rechtshandelingen wordt beoordeeld naar de wetten van het land of de plaats waar die handelingen zijn verricht, derhalve naar de ‘lex loei actus’. Deze regel behoort niet imperatief maar facultatief te worden uitgelegd: het inachtnemen van de vormvoorschriften van de lex loei actus is niet noodzakelijk, maar wel voldoende voor de rechtsgeldigheid (naar de vorm) van de desbetreffende rechtshandeling,
