v., verschijnsel in de kristallografie, waarbij één van de elementen van een samengestelde vaste stof uit de vaste oplossing neerslaat en plaatselijke verrijkingen geeft van dat element.
Exsolutie komt veel voor in veldspaten waar lamellaire exsolutiedomeinen, respectievelijk Caen K-rijk, afmetingen hebben van de grootte-orde 2000 A. Het verschijnsel geeft aan maansteen door diffractie zijn typische blauwe schijn. 1 Å=0,1 nm. exstirpatie, zie extirpatie.
