[Wels, zitting], m. (g. mv.), het dichters- en zangersfeest dat jaarlijks in Wales gehouden wordt, een wedstrijd in poëzie, proza, vocale en instrumentale muziek.
De eisteddfod is van oorsprong aristocratisch en dus niet te vergelijken met de rederijkerskamers, ofschoon hij gaandeweg van karakter veranderde. Hij dateert uit de vroege bardentijd; het eerst hoort men er van in 1176, toen, naar de overlevering wil, de edelman Rhys alle barden van Wales, Engeland en Schotland in zijn slot te Cardigan verenigde. Maar reeds in 1136 zou vorst Gruffydd ap Cynan te Aberteifi een statuut voor de kunstenaars hebben opgesteld. In 1451 kwam te Camarthen een eisteddfod onder leiding van de bard Dafydd ap Edmwnd bijeen, om de poëtische vormen te codificeren. Daar werd o.a. de door -Dafydd ap Gwilym met succês beoefende dichtvorm van de cywydd (zie cynghanedd) als metrum aangenomen. De vormen, die door het gebruik gewettigd waren, werden bevestigd en enigszins uitgebreid, en vormden samen de officiële oude Welse prosodie.
In 1829 gaf Edward Williams (pseud. Iolo Morganwg) de stoot tot het houden van een eisteddfod en wist door een mystificatie de oude prosodische regels door enigszins andere te doen vervangen. Zo ontstond de moderne eisteddfod, die jaarlijks plaats heeft.
