Frans schilder, *30.8.1748 Parijs, ♱29.12.1825 Brussel. David stond aanvankelijk onder de invloed van de rococoschilder François -Boucher.
Hij werd later echter de grondlegger en tevens een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het classicisme in Frankrijk. Davids deelneming aan de revolutionaire politiek, die met gevangenneming en bijna met de guillotine eindigde, veranderde wel het onderwerp van zijn schilderijen, maar niet het karakter, getuige b.v. zijn Dood van Marat (1793, Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, Brussel). In 1804 werd hij hofschilder van keizer Napoleon die hem de verheerlijking van het nieuwe keizerrijk opdroeg. David bleef zich baseren op de antieke Griekse en Romeinse beeldhouwkunst. Le couronnement (Louvre, Parijs) en La distribution des aigles (Paleis, Versailles) laten klassieke helden zien in moderne uniformen. Na Napoleons val woonde hij vanaf 1816 als balling in Brussel en schiep geen grote werken meer.
Hij ging zich toen meer toeleggen op de portretkunst. Zijn Les trois dames de Gand (ca.1820, Louvre, Parijs) en de portretten van het echtpaar Sériziat (Louvre, Parijs) behoren tot de beste werken uit deze tijd. Zijn beroemd geworden Madame Récamier (Louvre, Parijs) dateert echter uit 1800, een vroegere periode.
Litt. R.Cantinelli, J.L.David 1748-1825 (1930); A.Humbert, L.David (1947); H.Rosenau, The painter J.L.David (1948); L.Hautecoeur, David (2e dr. 1954); R.Verbraeken, J.L.David jugé par ses contemporains et par la postérité (1973).
