o., een bepaalde wijze van leidinggeven, waarbij de mogelijkheden tot discussie, overreding en tegenspraak beperkt zijn en dreiging met sancties (straf, royering e.d.) een belangrijke methode is om afwijkend gedrag te beperken.
Bij autoritarisme gaat het primair om het bezetten van een machtspositie in een sociaal systeem en niet om meer kennis en overwicht op een bepaald gebied (zie autoriteit). Autoritarisme komt vooral voor in weinig gedifferentieerde sociale systemen waarin de geleiden eenvoudig te manipuleren zijn vanwege hun geringe opleidingsniveau en/of hun geringe drang tot participatie. Het kan echter ook voorkomen dat de geleiden, ondanks hun opleiding of drang tot participatie, onder dreiging van geweld uit elk proces van besluitvorming worden geweerd (b.v. de situatie onder militaire dictatuur). Bij het autoritarisme gaat het om een wijze van besluitvorming die met name aantrekkingskracht uitoefent op de autoritaire persoonlijkheid.
LITT. R. Aron, Démocratie et totalitarisme (1965); M. Weber, Soziologie der Herrschaft (in: Wirtschaft und Gesellschaft, herdr. 1972).
