(-s), een geheel van uitspraken waarvan de proefpersoon moet aangeven met welke hij het (on)eens is.
Veel attitudeschalen worden geconstrueerd volgens de methode van Likert. Men verzamelt uitattitude op de demi-pointe spraken over de te meten attitude en laat de respondenten op een puntenschaal aangeven hoe zij tegenover de uitspraak staan. De verschillende punten staan daarbij voor de verschillende gradaties tussen eens en oneens. Met behulp van een ‘sleutel’ wordt daarna een totaalscore berekend, zodat men scores kan vergelijken. Waar er een te geringe overeenstemming is tussen de antwoorden op een bepaalde uitspraak en de totaalscore heeft men kennelijk te doen met uitspraken die weinig te maken hebben met de rest van de schaal. Zulke uitspraken worden verwijderd.
Dit proces wordt soms meerdere malen herhaald. Tenslotte worden de cijferwaarden van de behouden uitspraken gesommeerd per respondent en leveren aldus zijn score op de schaal op. Deze totaalscore geeft niet aan met welke uitspraken de respondent het al of niet eens is, maar waar de respondent zich bevindt op het continuüm dat zich uitstrekt tussen een volstrekt positieve en een volstrekt negatieve houding ten opzichte van het betrokken object van de attitudemeting. Op zichzelf zegt zo’n totaalscore weinig over de attitude van een respondent. Men moet minstens weten hoeveel percent van de deelnemers aan de attitudetest hoger scoorde.
Er zijn nogal wat onderzoekingen gedaan naar de attitude die men heeft ten aanzien van een studie en de studieresultaten. Verband van betekenis is daarbij nimmer gebleken. Dat betekent niet dat attitudes geen consequenties kunnen hebben voor het onderwijsproces. Attitudes blijken in staat te zijn effecten van andere factoren te beïnvloeden. Zo heeft men gevonden dat een gunstige attitude tegenover een bepaalde cursus het verschil in studieresultaat tussen studenten die aan de cursus beginnen met resp. een geringe en een uitgebreide voorkennis maximaliseert. LITT. H.F.M.Crombag, Studiemotivatie en studieattitude (1968).
