Gepubliceerd op 17-01-2021

Beschuttende werkplaats

betekenis & definitie

(ook: beschutte of beschermde werkplaats), in België de benaming voor een werkplaats waarin lichamelijk of geestelijk mindervaliden een beroepswerkzaamheid uitoefenen in omstandigheden die deze van een gewone onderneming zoveel mogelijk benaderen. Deze tewerkstelling is geregeld door de Wet van 16.4.1963 betreffende de sociale reclassering van mindervaliden, die de overgang van loutere steunverlening naar sociale integratie vormt.

Het Rijksfonds dat daartoe is opgericht, werd belast met de opdracht de tewerkstelling van mindervaliden zowel in de privé-sector als bij openbare besturen en in de zelfstandige beroepen te bevorderen. Voor de mindervaliden voor wie wegens de aard of de ernst van hun handicap de gewone tewerkstelling tijdelijk of definitief is uitgesloten, zijn werkplaatsen opgericht, die erop zijn ingesteld de arbeidsmogelijkheden van de gehandicapten zoveel mogelijk te benutten. Het aantal van deze beschuttende werkplaatsen steeg van 36 in 1964 tot 142 in 1977, het aantal tewerkgestelde personen van 751 tot 10980. Ruim 76 % van hen behoort tot de zwaar gehandicapten. Alleen de werkplaatsen die een minimumloon betalen, worden door de overheid gesubsidieerd. Het minimumuurloon wordt bepaald op grond van de leeftijd en de beroepsgroep.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen vijf beroepsgroepen. De vijfde categorie omvat eenvoudig werk waarvoor slechts een geringe aandacht en lichamelijke inspanning worden gevergd. De meeste beschuttende werkplaatsen fungeren als onderaannemer, d.w.z. dat ze alleen in opdracht werken.In Nederland staat een soortgelijke instelling bekend als een asociale werkplaats.

< >