De theosofische leringen zijn in wezen door en door ethisch. Het is onmogelijk de verheven Wijsheid van de Goden, de archaïsche Wijsheid-Godsdienst van de Ouden te begrijpen als men niet duidelijk beseft dat de Ethiek als een gouden draad door het hele systeem of weefsel van leringen en ideeën van de Esoterische Wijsbegeerte heen loopt.
Waarachtig Occultisme, los van de ethiek, is eenvoudig ondenkbaar omdat het onmogelijk is. Er bestaat geen waarachtig Occultisme dat niet de hoogste ethiek in zich sluit die het moreel besef van de mens kan omvatten, en op dat belangrijke feit kan men niet sterk genoeg de nadruk leggen.In de theosofische wijsbegeerte is de Ethiek niet iets dat alleen uit het menselijk denken voortkomt en uit een formulering van afgesproken regels bestaat die voor het menselijk gedrag geschikt zijn. Ze is gebaseerd op de structuur en de aard van het heelal zelf. Het hart van het heelal is wijsheid-liefde en deze beide zijn in wezen ethisch, want er kan geen wijsheid bestaan zonder Ethiek, evenmin kan er liefde bestaan zonder Ethiek, en ook kan er geen Ethiek bestaan zonder liefde of wijsheid.
De filosofische reden waarom de Ouden zoveel waarde hechtten aan wat bij de Romaanse volken algemeen bekend was als virtus, waarvan het Engelse woord ‘virtue’ (deugd) is afgeleid, ligt hierin dat zij, door de leringen die afkomstig waren van de grote mysteriescholen, wisten dat deugd en Ethiek voortsproten uit het morele instinct in de mens, die deze op zijn beurt ontleende aan het hart van het heelal — aan de kosmische harmonie. Het wordt hoog tijd dat de Westerse wereld het denkbeeld dat de Ethiek niet meer is dan een overeengekomen zedelijk gedrag, dat de mens heeft uitgevonden om de scherpe kanten en gevaren in de omgang tussen mensen te verminderen, voor altijd naar het rijk van het ontzenuwd bijgeloof verwijst.
Natuurlijk weet iedere student dat de woorden moraal en Ethiek respectievelijk aan het Latijn en het Grieks zijn ontleend, en de gewoonten en gebruiken aanduiden die men in een beschaafde samenleving in acht behoort te nemen. Maar dit onbetwistbare feit is in zekere zin beschamend, want het lijkt er bijna op alsof we nog niet een woord hebben voortgebracht dat op bevredigende wijze het instinctieve gevoel weergeeft voor recht, waarheid, trouw, rechtvaardigheid, eer, wijsheid en voor liefde — dat we nu zo zwak uitdrukken met de woorden “Ethiek” of “moraal”. “Theosoof is wie theosofisch handelt”, schreef H.P. Blavatsky en nooit heeft zij wijzer en edeler woorden geschreven. Niemand kan een theosoof zijn als hij niet ethisch voelt, ethisch denkt en ethisch leeft in de ware betekenis van het woord, zoals hierboven is uiteengezet.
(Zie MORALITEIT).
