(Leipzig 1735-Londen 1782), de zgn. Milanese of Londense Bach, Duits componist, organist en klavierspeler, jongste zoon van Joh.
Seb.Bach, kreeg zijn muziekopleiding van zijn broer Carl Ph.Em.Bach. In 1756 ging hij naar Milaan. Hij studeerde contrapunt bij Padre Martini te Bologna en werd na zijn overgang tot het roomskatholicisme organist aan de dom te Milaan. In 1762 vestigde hij zich in Londen, waar hij klavierleraar werd aan het hof. Sinds 1764 organiseerde hij de befaamde Bach-Abel-concerten (met Carl Fr. Abel).
Zijn opera’s waren zeer geliefd. Zijn betekenis ligt echter op het gebied van de instrumentale muziek. Mozart ontleende aan hem o.a. het ‘zingende allegro'. Zijn Italiaans georiënteerde symfonieën (vooral die in Bes) en kamermuziek worden hoog geschat.
