verschijnsel dat de temperatuur in een bepaalde luchtlaag naar boven toe stijgt in plaats van daalt, zoals gebruikelijk is. (Bij een neutrale temperatuuropbouw van de atmosfeer daalt de temperatuur met de hoogte met 0,5—1,0 °C per 100 m, afhankelijk van de relatieve vochtigheid van de lucht.) De inversielaag is in het algemeen dun (enkele tientallen tot honderden meters), maar is in horizontale richting uitgestrekt. Binnen een inversielaag worden verticale luchtbewegingen sterk geremd, zodat menging binnen de laag in verticale zin en uitwisseling van lucht met daaronder of daarboven gelegen lagen praktisch niet plaatsvindt.
Daardoor hoopt zich vlak onder de inversielaag dikwijls veel waterdamp op, zodat er vaak een wolkenlaag onder hangt, mist een andere atmosferische mengvormen, wanneer de inversie dicht bij het aardoppervlak ligt. Inversies kunnen op verschillende manieren ontstaan; naar hun plaats spreekt men van grond- of hoogte-inversies. Vooral tegen de avond en in de nacht kunnen door uitstraling en afkoeling aan de grond inverse luchtlagen worden opgebouwd. Een bijzondere wijze waarop een hoogte-inversie kan ontstaan, is ten gevolge van een neerdalende luchtstroom (subsidentie-inversie). Inversie kan ook ontstaan door aanvoer van lucht op een bepaalde hoogte met een hogere temperatuur dan die van de lagen die eronder liggen.
