Of ‘Joan Luyken’. Nederlands dichter (1649–1712). Zijn eerste en belangrijkste werk is de bundel Duitse lier (1671), die kan worden beschouwd als een vroeg voorbeeld van rococo. Hij bevat voornamelijk luchtige liefdespoëzie, met daartussen hier en daar ernstige gedichten zoals het klassieke “Air”, dat begint met
Droom is ’t leven, anders niet;
’t Glijt voorbij gelijk een vliet,
Die langs steile boorden schiet,
Zonder ooit te keren.
Hierna werd Luiken – tamelijk plotseling – zeer religieus, wat tot uiting komt in Jezus en de ziel (1678), een bundel vertaalde en bewerkte godsdienstige gedichten. Daarna verscheen een groot aantal didactisch-moralistische emblematabundels; de etsen erin werden door hemzelf en zijn zoon gemaakt. De bekendste is De spiegel van het menselijk bedrijf uit 1694, waarin honderd ambachten zijn afgebeeld en beschreven. Luiken was de laatste grote emblematadichter uit onze literatuur.
Overige werken o.a.
1687 Vonken der liefde Jesu
1704 Zedelijke en stichtelijke gezangen
1709 Het leerzaam huisraad
1712 ’s Mensen begin, midden en einde
