Nederlands dichter en literatuurhistoricus; pseudoniem van N.A. Donkersloot (1902–1965).
Donker schreef vooral traditionele poëzie met een voorkeur voor het sonnet, maar zijn bekendste gedicht is – hoewel klassiek van vorm – verwant aan de poésie pure van de expressionisten: “Lied” uit Grenzen (1928). De grondtoon van zijn werk omschreef M.J.G. de Jong als ‘weemoed om onvervuld verlangen en uiteindelijke aanvaarding van de onvermijdelijke vergankelijkheid’. Donker was ook een belangrijk literatuurhistoricus en -criticus; van 1931 tot 1941 was hij redacteur van het belangrijke literaire blad De Stem, van 1936 tot zijn dood hoogleraar in Amsterdam.
Werken (kleine keuze)
1929 Kruistochten (gedichten)
1929 De episode van de vernieuwing onzer poëzie 1880–1894 (dissertatie)
1935 Schaduwen der bergen (roman; ingekort in 1936)
1946 Karaktertrekken der vaderlandse letterkunde (studie)
