Zuid-Nederlands dichter (ca.1430–1482). Over zijn leven is weinig met zekerheid bekend. Waarschijnlijk werkte hij als een soort aannemer in de bouw en was hij actief in de rederijkerskamers.
In 1466 werd hij voor het leven benoemd tot de officiële stadsdichter van Brugge en kreeg hij een jaarlijkse vaste toelage. Ofschoon hij al tijdens zijn leven ook buiten Brugge heel beroemd was, werden zijn gedichten pas lang na zijn dood uitgegeven als Rethoricale werken (1562); modern onderzoek heeft echter uitgewezen dat niet alle teksten hierin van zijn hand zijn. Zijn bekendste gedichten zijn de cynische rondelen “Die door de wereld zal geraken/Die moet konnen huilen metten honden” en “Die geen pluimen en kan strijken/Die en doog ter wereld niet”, en het al even cynische referein “Van der mollen feeste”, waarin wordt uitgebeeld hoe alle mensen – jong en oud, rijk en arm, laag en hoog – na hun dood worden uitgenodigd op een ondergronds feest bij de mollen.
