Oorlog tussen het noorden en zuiden van Sudan.
Op 17 november 1958 kwam generaal Ibrahim Abboud door een staatsgreep in Sudan aan de macht. Onder zijn leiding stimuleerde het Sudanese leger de verspreiding van het Arabisch en de islam ten koste van het Engels en het christendom. Generaal Abboud bond de strijd aan met opstandelingen in het door niet-islamitische negers bewoonde zuiden. In oktober 1962 was er een massale staking op scholen in het zuiden van Sudan. In de loop van 1963 ontstond in het zuiden een guerrillabeweging, en begon een burgeroorlog tegen het noorden van het land. In 1971 wist de nieuwe Sudanese machthebber kolonel Ja'far al-Numeiry in de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba een akkoord met de opstandelingen te sluiten, waarbij Zuid-Sudan autonomie kreeg. De toenemende invloed van de islamitische Moslim Broederschap in het noorden, die de shari'a - de islamitische wet - in heel Sudan wilde invoeren, en het ongedaan maken van het regionale zelfbestuur in het zuiden, deed de strijd in 1983 weer oplaaien. Het Sudan People's Liberation Army (SPLA, Sudanees Volksbevrijdingsleger) kreeg grote invloed in het zuiden. De oorlog ruïneerde de Sudanese economie; perioden van droogte verergerden de situatie nog meer. Talloze Sudanezen stierven de hongerdood. Nadat Numeiry in 1985 was afgezet, onderhandelde de nieuwe premier Sadik al-Mahdi met de SPLA. Ook deze onderhandelingen liepen op niets uit door de noordelijke eis de shari'a in het zuiden in te willen voeren. Een nieuwe militaire staatsgreep bracht in 1989 generaal Omar Hassan al-Bashir aan de macht. Hij verbood alle politieke partijen, en streefde zonder omwegen naar een islamitische staat. Bashir probeerde de oplaaiende burgeroorlog in het zuiden te breken door het gebied uit te hongeren. Door het tegenhouden van buitenlandse voedselkonvooien naar Zuid-Sudan brak er een ongekende hongersnood uit. Stelselmatig werden duizenden dorpen verwoest. In mei 1994 belegde de regering in de zuidelijke provincie Juba een conferentie die het volk tot nationale eenheid opriep. De conferentie leek bedoeld om de SPLA te isoleren. De rebellen werden opgeroepen `terug te keren in de hoofdstroom van de natie'. Door internationale bemiddeling kwam in maart 1995 een eenzijdig staakt-het-vuren van de Sudanese regering tot stand. De inmiddels versplinterde verzetsbeweging reageerde verdeeld.
