De emir van Mekka die in 1916 de onafhankelijkheid van Arabië uitriep.
In 1908 werd Hoessein ibn Ali de leider van Mekka. Tijdens de Eerste Wereldoorlog beloofden de Britten hem als tegenprestatie voor het in opstand komen tegen de Turkse overheersing steun bij de onafhankelijkheid van Arabië. Hoessein kwam in 1916 inderdaad in opstand tegen de Turken (Arabische revolutie). Op 5 juni 1916 proclameerde hij de onafhankelijkheid en riep zichzelf tot koning van de Hejaz (het westelijk deel van Arabië) uit; op 21 juni 1917 noemde hij zich koning van Arabië.
Na de oorlog was hij bijzonder teleurgesteld dat Britten en Fransen het grootste deel van het Midden-Oosten als mandaatgebied onder zichzelf verdeelden, waardoor geen sprake was van een Groot-Arabië. Zijn macht bleef beperkt tot de Hejaz. Op 7 maart 1924 verwisselde hij de koningstitel voor die van kalief. Hoessein was door zijn tirannieke bestuur gehaat bij zijn onderdanen. Hij werd dan ook weinig gesteund tegen de opdringende troepen van bedoeïenenleider Abdoel Aziz III ibn Saud, die in oktober 1924 Mekka veroverden. Hoessein deed afstand van de troon en vluchtte in mei 1925 naar Cyprus.
