Gepubliceerd op 13-06-2017

Bonhoeffer, Dietrich (1906-45)

betekenis & definitie

Duits, protestants theoloog, die als een van de weinige Duitsers weerstand bood aan de nationaal-socialisten.

Bonhoeffer werd opgeleid aan de universiteiten van Tübingen en Berlijn. Na zijn studie was hij korte tijd hulppredikant in Barcelona. In de jaren 1930-31 verdiepte Bonhoeffer zijn theologische kennis aan het Union Theological Seminary in New York. Na zijn terugkeer in Duitsland werd hij docent aan de universiteit van Berlijn en gaf hij tevens les aan de predikantenopleiding van de Evangelische Kirche (lutherse Kerk) in Finkenwalde.

Bonhoeffer verzette zich fel tegen de nazi-ideologie en werd daardoor een van de voormannen van de Bekennende Kirche (belijdende kerk). De Bekennende Kirche kwam voort uit de Evangelische Kirche. Ze verwierp de leer van de totalitaire macht van de staat, waardoor ze zich maatschappelijk isoleerde. In 1936 werd het Bonhoeffer verboden nog langer college te geven.

Hoewel hij verschillende aantrekkelijke aanbiedingen uit het buitenland kreeg, bleef Bonhoeffer in Duitsland. Zo voerde hij in 1942 in het neutrale Zweden besprekingen met de Engelse bisschop Beld over de toekomst van Duitsland na de val van het Hitler-regime.

Op 25 september 1943 werd Bonhoeffer gearresteerd en overgebracht naar een Berlijnse gevangenis. In het voorjaar van 1945 werd hij op transport gesteld naar het concentratiekamp Buchenwald. Uiteindelijk werd hij op 9 april 1945 in het kamp Flössenburg terechtgesteld. Zijn laatste woorden waren gericht aan een medegevangene, de Britse kapitein Payne Best: `Dit is het einde - dus voor mij het begin'.

< >