Vlaardingencultuur, archeologische cultuur uit het Midden- en Laat-Neolithicum. Het begin van deze cultuur ligt omstreeks het midden van het vierde millennium v.Chr., het einde rond 2500 v.Chr.
Het verspreidingsgebied bestrijkt Noord- en Zuid-Holland, Zeeland en delen van Noord-Brabant en Gelderland. Getuige nederzettingen en andere sporen op ondermeer de oude duinen en in het zoete getijden- en het rivierkleigebied, zijn uiteenlopende landschappen geëxploiteerd. Afhankelijk van de locatie lag de nadruk in meer of mindere mate op veeteelt, landbouw, jacht, visserij (onder andere op steur) en het verzamelen van voedsel. Sporen van behuizingen zijn aangetroffen in Vlaardingen en Haamstede-Brabers. Wat betreft het grafritueel zijn tot nu tot, behalve losse menselijke skeletresten in woonlagen, slechts enkele crematievlakgraven bekend. Contacten waren er met de → Trechterbekercultuur en de → Steingroep. De Vlaardingencultuur is echter in een jongere fase het meest beïnvloed door de → Enkelgrafcultuur. In de loop van de tijd zijn meer en meer elementen, zoals vorm en versiering van het aardewerk, van andere culturen overgenomen, zodat de Vlaardingencultuur uiteindelijk opgegaan lijkt te zijn in de → bekerculturen.
