1. ātis, f. eig., ouderdom, possessionis, Cic., prisca verborum, Cic., municipium vestustate antiquissimum, Cic. | in ’t bijz., de ouderdom = de oude tijd en meton. de mensen van die tijd, historia nuntia vetustatis, Cic.
2. ātis, f. overdr., hoge ouderdom = lange duur, langdurig bestaan, vetustatem ferre, het lange liggen verdragen, belegen zijn, goed blijven (van wijn), Cic., aedes vetustate dilapsa, Liv., Tac., plur., familiarum vetustates, Cic.; van geschriften en schrijvers, scripta vetustatem si modo nostra ferent, d. i. tot het late nageslacht duren, Ov., hi (auctores), qui vetustatem pertulerunt, Quint.; van toestanden, quae mihi vidervtur habitura etiam vetustatem, lang te zullen duren, Cic., coniuncti vetustate (door oude vriendschap), officiis, benevolentiā, Cic., ingenio, vetustate (lange ervaring), artificio vicisti, Cic. | het late nageslacht, de me nulla umquam obmutescet vetustas, Cic.
