uitrukken

betekenis & definitie

rukte uit, h. (1), i. (2) uitgerukt (1 met kracht halen uit; 2 naar buiten marcheren):

1. een plant uitrukken, uit de grond;
2. het bataljon moest uitrukken; de brandweer moest uitrukken; je kunt uitrukken; ruk uit! optrommelen!