Johann Christoph Pepusch (Berlijn 1667-Londen 1752) was een Duitse componist en muziektheoreticus. Hij is de geschiedenis ingegaan als de componist van The Beggar's Opera, de ballad opera waarop later Bertolt Brecht en Kurt Weill hun Dreigrosschenoper baseerden.
Pepusch had bijna twintig jaar aan het Pruissische hof gewerkt toen hij besloot naar Engeland te emigreren om 'zich onder bescherming te stellen van een regering die op betere principes berustte' dan de Duitse. Volgens geschiedschrijver John Hawkins was dat nadat hij de standrechtelijke executie van een van insubordinatie beschuldigde Pruisische officier had bijgewoond. Pepusch' aansluiting bij het Engelse muziekleven verliep naadloos. Zo was hij jarenlang in dienst van de hertog van Chandos voor wie ook Händel werkte, en behoorde hij tot de oprichters van de Academy of Ancient Music, de concertvereniging die zich toelegde op het uitvoeren van 'oude muziek'. Zijn bemoeienissen als musicoloog en leraar hij promoveerde in Oxford hebben hem als componist ten onrechte het predikaat van academische betweter bezorgd (Burney) die met zijn Beggar's Opera (1728) Händel de voet dwars zette. Het enorme succes van dit werk, waarvoor Pepusch overigens alleen de ouverture en de baspartijen bij de liederen schreef, heeft zijn eigen oeuvre overschaduwd. Ten onrechte, zo blijkt uit zijn sonates in de stijl van Corelli, wiens werken hij later in Londen uitgaf, zijn op Engelse teksten gezette cantates' naar Italiaans voorbeeld, en zijn voornamelijk voor de hertog van Chandos geschreven kerkmuziek.
Oeuvre
9 opera's; 6 odes; 2 bundels cantates; geestelijk: motetten; anthems; instrumentaal: meer dan 100 vioolsonates; andere solostukken en concerti grossi; A Treatise on Harmony.
