François Adrien Boïeldieu (Rouen 1775-Parijs 1834) was een Frans componist en belangrijkste vertegenwoordiger van de opéra-comique in het eerste kwart van de 19e eeuw. Hij wist de Franstalige komische opera overeind te houden in de storm die de opera's van Rossini in het Parijse muziekleven teweegbrachten.
Over het zogenaamde 'Rossinisme' schreef Boïeldieu aan criticus Charles Maurice: 'Ik houd erg van Rossini en ben woedend wanneer ik zie dat zijn kunst omlaaggehaald wordt door slechte imitaties. (...) Rossini kán niet worden geïmiteerd: je moet óf van hem stelen, óf er het zwijgen toe doen.' Toch vond Boïeldieu een tussenoplossing: hij keek de opbouw van zijn muzikale betoog af van Rossini, terwijl de melodieën toegesneden werden op de Franse taal. Ook kon hij soms niet met zijn vingers afblijven van het verrukkelijke Rossini-crescendo, bijv. in de ouverture tot La dame blanche (1825). Dit werk, naar drie novellen van Walter Scott, veroverde Parijs en vervolgens heel Europa. Tevoren had Boïeldieu al naam gemaakt met komische en sprookjesachtige opéras-comiques zoals Le calif de Bagdad (1800), Jean de Paris (1812) en Le petit chaperon rouge (1818). Zijn Parijse carrière werd in 1803 voor acht jaar onderbroken vanwege een verblijf in St. Petersburg, waar hij werkte als hofcomponist van Tsaar Alexander 1.
Oeuvre
34 opéras-comiques, 2 ernstige opera's, 3 scènes lyriques; 7 koorwerken; ca. 100 liederen (romances); ca. 30 instrumentale werken waaronder g pianosonates.
