Een reusachtig reliëf, uitgevoerd in verschillende tinten baksteen, siert de voorgevel van de Sint Antonius van Paduakerk van Nazareth. Het stelt de kerkpatroon voor, predikend tot de vissen.
Een ontwerp van de te vroeg gestorven Jérôme Goffin. En zo zijn er meer kunstenaars van Maastrichtse origine die de kerk van Nazareth ’opluisterden’, terwijl artistieke parochianen de magnifieke wandkleden knoopten die achter het sacraments- en het Franciscusaltaar hangen. Van Charles Vos zijn er enkele beelden waaronder nog een van Sint Antonius, dat oorspronkelijk stond in de gesloopte kerk van de ’broun paoters’ aan de Tongersestraat. Uit welke kerk ook het orgel afkomstig is dat in 1868 door de firma Pereboom en Leyser uit Maastricht was gebouwd en in de kerk van Nazareth weer een bestemming kreeg.Nazareth was aanvankelijk een rectoraat, dat op 25 mei 1953 door bisschop Lemmens werd opgericht. Noodzakelijk geworden, dit rectoraat, door de bouw van de wijk Nazareth - zo genoemd naar het klooster aldaar van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Nazareth - met zo’n vijfduizend inwoners en tegenwoordig ’languit’ gelegen tussen de spoorlijn naar het noorden en de autoweg E9. De eeuwenoude parochie van Limmel moest grond afstaan voor het nieuwe Maastrichtse rectoraat. Met de leiding waarvan de paters Franciscanen werden belast en waarvan pater Armandus Pex de bouwrector werd. Op zaterdag 3 oktober 1953 reeds vond de inzegening plaats van de noodkerk, die nog steeds als gemeenschapshuis dient. Doch de noodkerk was al te gauw te klein en, mede gesteund door de actie M5, wisten pater Pex met zijn Franciscaanse confraters en, vooral niet te vergeten, de parochianen een ’echte’ kerk van de grond te krijgen. Pater Pex hield bedelpreken tot in Bolsward toe.
Op de zaterdag voor palmzondag van 1961 - op de 25ste maart - zegende deken Jenneskens van Maastricht de kerk in, een ontwerp van architect H. van Groenendael. De consecratie had plaats op de 3de juni van datzelfde jaar door mgr. P. Moors, intussen titulair bisschop van Maastricht. Per 1 februari 1966 werd het rectoraat parochie en werd pater Pex de eerste pastoor van Nazareth.
Zijn opvolger in 1970, pater B. J. A. Rozestraten, wist in 1977 de hand te leggen op imposante kruiswegstaties. Door zijn medebroeder pater Renaid Rats aanvankelijk vervaardigd voor een kapel in Venray. En zo biedt de kerk van Nazareth dankbaar onderdak aan deze en andere voortbrengselen van kerkelijke kunst die elders dreigden verloren te gaan. En die nu hier in Maastricht een nieuwe bestemming vonden en opnieuw bewondering.
