Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 08-01-2020

Weerstandversterker

betekenis & definitie

in de radiotechniek toegepaste ➝ versterker, waarbij in den anodekring van een radiolamp een Ohmsche weerstand (van bijv. 100 000 Ohm) wordt geschakeld; een koppelcondensator (10 000 à 20 000 μ μF) verbindt de plaatzijde hiervan met het rooster en het roosterlek van de volgende lamp. De door de roosterwisselspanning veroorzaakte anodewisselstroom levert over den anodeweerstand een versterkte wisselspanning, waarvan het grootste gedeelte via den koppelcondensator gedrukt wordt op het rooster van de volgende lamp.

De w. is zeer geschikt als laagfrequentversterker, daar bij goede uitvoering een gelijkmatige versterking over het geheele toonbereik bereikt kan worden. Behalve voor de ultrakorte golven is de w. ook bruikbaar als hoog- en middelfrequentversterker.

Vaak wordt de w. ook toegepast om gelijkspanning te versterken (gelijkspanning-versterker). v. Gils.

< >