1° Bernardo, Ital. dichter; vader van 2°. * 11 Nov. 1493 te Venetië, † 5 Sept. 1569 te Ostilia. Vocht in het leger van Sanseverano in Frankrijk en Vlaanderen, leefde in ballingschap en daarna aan het Gonzagahof te Mantua. Zijn Odi, Salmi en Favola di Piramo e Tisbe zijn niet zoo belangrijk, maar zijn verdienste ligt in de vervanging der canzone door de ode.
Ellen Russe.
2° Torquato, beroemd Ital. dichter; zoon van 1°. * 11 Maart 1544 te Sorrento, † 25 April 1595 te Rome. Evenals zijn vader had T. een rusteloos bestaan, telkens in strijd gewikkeld. Na de herdersgeschiedenis Aminta en de tragedie Re Torrismondo, begon hij in 1573 zijn meesterwerk La Gerusalemme liberata. Bevreesd kettersche leerstellingen te hebben verkondigd, onderwierp hij het gedicht aan de beoordeeling van Rome. Toen trok het
hof van Ferrara hem aan, maar zijn twistzieke en amoureuze aanleg deden hem in den kerker belanden, waar hij zeven jaren lang bleef, en vele gedichten en brieven schreef. Op verzoek van Vincenzo Gonzaga werd hij in 1586 vrijgelaten om in Mantua te gaan wonen. Weer lokte Rome; doch zijn onrust dreef hem verder, naar Napels, waar hij vertoefde bij zijn vriend ➝ Manso. Steeds bleef T. zijn Gerusalemme verbeteren en zuiveren, kwam als gast van Clemens VIII naar het Vaticaan, waar hij zijn religieuze verzen dichtte: Le lagrime di Maria Vergine en Le Lagrime di Gesù Cristo. Daarna wilde hij sterven in het klooster S. Onofrio en zich bij de monniken op de eeuwigheid voorbereiden. Over het getourmenteerd bestaan in Ferrara schreef Goethe een prachtig tooneelspel.
Lit.: A. Solerti, Vita di T. T. (3 dln., volgens beste bronnen; 1894). Ellen Russe.